Έχοντας κάποιο σχόλιο εδώ, μπήκα και συνειδητοποίησα ότι έχω καιρό να αποτυπώσω τις σκέψεις μου.....Είναι παράξενο πράγμα...Όταν δεν είμαι καλά, ζητάω απομόνωση και μόνο ο γραπτός λόγος δε με ενοχλεί. Όταν είμαι καλά, βαριέμαι να γράφω όπως λέω χαρακτηριστικά....Σημερινή μου ανησυχία: Οι ανθρώπινες σχέσεις...Ο έρωτας και η αγάπη....Ο πόνος και η χαρά, η λύτρωση και η ζήλεια, ο χωρισμός και ο πόνος του...και μέσα σε όλα αυτά η δύναμη που αντλούμε από το είναι μας, για να σταθούμε ξανά όρθιοι και δυνατοί...Για να ξεγελάσουμε πρώτα εμάς ότι αντέχουμε..ότι το ξεπεράσαμε, ότι θα το ξεπεράσουμε....Για το πόσο λυτρωτικό είναι το κλάμα ....το κλάμα της ψυχής μας....Αγάπη είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι χωρίς να ζητιανεύεις...να ζητιανεύεις μια λέξη, μια κίνηση, ένα χάδι...Να βγαίνουν όλα αβίαστα και χωρίς σκέψη...Αγάπη είναι να μην μπορείς να λειτουργήσεις αν δε νιώθεις το άλλο σου κομμάτι καλά...Να μη θες να του προκαλείς πόνο και πίκρα....να μαλώνετε όπως όλα τα ζευγάρια και μετά να ξεχνάτε...Δε χωράνε μίση και κακίες στην αγάπη...την τρώνε, τη φθείρουν..Αγάπη θα πει συγχώρεση....Αγάπη θα πει νοιάζομαι, πονώ, ανησυχώ, δίνω...Δίνω και πάλι δίνω και ποτέ δε ζητάω......Παίρνω, ρουφάω στιγμές και συναισθήματα, γεμίζω το είναι μου και τα επιστρέφω 2 και 3 φορές πιο πολλά....Αγάπη είναι μια γλυκιά καλημέρα και ένα ζεστό αγκάλιασμα...Ένα αγκάλιασμα ψυχής...Αγάπη είναι να πονάς όταν πονάει ο άλλος και να χαίρεσαι διπλά όταν είναι καλά...Και προπαντώς, μην αφήνουμε για αύριο τη λέξη σ'αγαπώ..Η ζωή είναι πολύ μικρή και δεν ξέρουμε αν αύριο μπορούμε να την πούμε.....Αγάπη θα πει συγχώρεση...............