Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Δύσκολο να πρέπει κάποιος να μιλήσει για τον εαυτό του...Αφήνω τους άλλους να το κάνουν ....Θα εναποθέτω εδώ τα ταξίδια της δικής μου ψυχής! Ελπίζω να βρεθούν συνταξιδιώτες....

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2019

Απόψε γιορταζω.. Που είσαι εσύ; πίνω με Εμένα για εμένα... Το τραγελαφυκο; να είμαι εδώ και του χρόνου και ας πίνω μόνη για εμένα.... Όσο τελειώνει η κλεψύδρα αναθεωρουμε...αξιες....ελπιδες...προσμονες...ποθους...ελπιδες...ονειρα...η ώρα πήγε 12.40 ούτε ένα χρόνια  πολλά...... Ούτε ένα...

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2018

Κι ήρθε ξανά εκείνη η ώρα κι εγω πρέπει ν' αντέξω ξανά.. Πρέπει να καταλαβαίνω τους ανθρώπους ....Πρέπει Κι η καρδιά μόλις πάει να πετάξει πέφτει κάτω στο χώμα και σέρνεται. Θυμήθηκα εκείνο που 'χες πει πως η ευτυχία είναι κάτι που το χάνουμε για να το κερδίσουμε πάλι... Φτάσε στον πάτο κι έπειτα πέτα ξανά στον ουρανό.
Πόσο ακόμα πάτο δε μου είπες. Έζησα μαζί σου ένα ξημέρωμα...Μια πανσέληνο ,μια μεγάλη βόλτα στα κάστρα, μερικές μυρωδιές, λίγες αγκαλιές...ένα τριαντάφυλλο...κι ένα ηλιοβασίλεμα. Σαν τις ταινίες. Πριν το ξημέρωμα, πριν το ηλιοβασίλεμα.. Κι ύστερα τέλος....τέλος..
Μέχρι την επόμενη φορά...Που θα έρθεις ξανά στο ταξίδι της ψυχής..του νου...

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ...

Έπρεπε να μου το αναφέρουν ότι έχω καιρό να γράψω...Δεν είναι ότι δεν είχα δύσκολα βράδια...ήταν ότι είχα χαθεί ακόμα και από εμένα...Φοβόμουν τόσο πολύ τη μοναξιά μου που δεν ήθελα να μαυρίσω καμία άλλη ψυχή...λάθος; σωστό; Υπάρχει κανείς που να μπορεί να διαχωρίζει αυτή την πολύ λεπτή γραμμή;Ενδεχομένως όμως μέσα στον πόλεμο που υπάρχει μέσα μου να ένιωθα τυχερή για όλα αυτά τα αυτονόητα που έχω και δεν τα έχουν όλοι...έχω την υγεία μου....αξία ανεκτίμητη...μου δόθηκε το δώρο να γίνω μάνα...και όχι απλά άλλη μια μάνα...έχω υγιή παιδιά....έχω αυτούς τους χαλεπούς καιρούς μια δουλειά...μια στέγη...ένα πιάτο φαϊ...πιστεύω ότι δεν έχω το δικαίωμα να μεμψιμοιρώ....να κλαίγομαι.....αλλά μπορώ ακόμα να ξαπλώνω και κάνοντας ανασκόπηση της κάθε μια μέρας που πέρασε και που στην τελική με οδηγεί στο τέλος ότι δεν έβλαψα κανένα...και αν το έκανα δεν το έκανα σκόπιμα...όλα αυτά είναι οι αξίες της ζωής....τίποτε άλλο...και όποιος τα έχει ...να νιώθει τυχερός ...του δωρίστηκαν...του χαρίστηκαν...τα πάλεψε.......

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ....

Άλλη μια πρωτοχρονιά είναι προ των πυλών....κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, θυμάμαι τη λαχτάρα που είχα ως παιδί, για εκείνα τα δευτερόλεπτα που ήταν στο μεταίχμιο της αλλαγής του χρόνου...Κύριο και μοναδικό μέλημά μου ήταν να κάνω μια ευχή την  ώρα που άλλαζε ο χρόνος...ποιες βγήκαν από αυτές; καμία θα έλεγα..... Φέτος θα τολμήσω να κάνω το ίδιο....να κάνω την ευχή μου...και ξέρω τι θα ζητήσω από το 2014 που θα έρθει....λιγότερη πείνα....λιγότερη δυστυχία....λιγότερο πόνο....περισσότερη ελπίδα...περισσότερη αγάπη για όλο τον κόσμο....θα προλάβω άραγε να τα πω γρήγορα γρήγορα να προλάβω εκείνα τα ελάχιστα δευτερόλεπτα;Χρόνια καλά θα ευχηθώ σε όλο τον κόσμο.....η ποιότητα και οι στιγμές μετράνε τελικά, και όχι η ποσότητα.....

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Ξανά εδώ..πήρα το έναυσμα από ένα φίλο που κάνει διακοπές σε ένα ξενοδοχείο και βρίσκεται δίπλα σε μια πισίνα...Συζητώντας μαζί του κατάλαβα άλλη μια φορά πόσο εύκολο είναι για εμάς το γυναικείο φύλο δείχνοντας την αδυναμία μας να παίξουμε με αισθήματα και συναισθήματα...Ωραίες οι πισίνες, δεν αντιλέγω, αλλά φτιαχτές...ψεύτικες..προτιμώ τη θάλασσα όσο κι αν τη φοβάμαι...μου αρέσει η δύναμη της...αλλά αυτό που θα ήθελα θα ήταν να ήμουν το βότσαλο που θα τάραζε τα ήρεμα νερά κάποιου..τα δικά της,,, τα δικά μου....


Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Ξανά εδώ....

Ξανά εδώ με την..."ταξιδιάρα " μου ψυχή...Πόσο δύσκολο είναι αυτό το ταξίδι...πρέπει να περάσω από μαύρες σκέψεις, επώδυνες και επίπονες...Για να καταφέρει η ψυχή μου να ταξιδέψει, πρέπει να χαθώ και να χωθώ σε ένα δικό μου κόσμο, τον κόσμο της απομόνωσης....της σκέψης και της απόλυτης μοναξιάς...Εκείνες τις στιγμές δε σκέφτομαι ότι μπορεί το κλείσιμό μου αυτό να θεωρείται εγωιστική αντίδραση....Είναι αυτό που επιθυμώ να κάνω, και ευελπιστώ κάθε φορά ότι τα άτομα που είναι πραγματικά κοντά μου καταλαβαίνουν αυτή μου την ανάγκη...Δε θεωρώ εγωισμό να θέλει κάποιος να απομονωθεί σε ένα δικό του κόσμο...Δεν κατανοώ όμως τότε ότι κάποια άτομα θα ανησυχούν , για τον απλούστατο λόγο ότι έχω ΄φροντίσει και τους έχω ενημερώσει ότι έχω τις ώρες της απόλυτης απομόνωσης μου..... Πέρασα ξανά από αυτό το στάδιο, το οποίο κράτησε περισσότερο χρονικό διάστημα αυτή τη φορά...Ευελπιστώ ότι  το " ταξίδι Ψυχής και Αυτογνωσίας" μου πρόσφερε κάτι θετικό και αυτή τη φορά..Ότι τοποθέτησε το δικό του λιθαράκι μέσα μου..ότι με έκανε πιο ώριμη και συνειδητοποιημένη....