ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ...

Έπρεπε να μου το αναφέρουν ότι έχω καιρό να γράψω...Δεν είναι ότι δεν είχα δύσκολα βράδια...ήταν ότι είχα χαθεί ακόμα και από εμένα...Φοβόμουν τόσο πολύ τη μοναξιά μου που δεν ήθελα να μαυρίσω καμία άλλη ψυχή...λάθος; σωστό; Υπάρχει κανείς που να μπορεί να διαχωρίζει αυτή την πολύ λεπτή γραμμή;Ενδεχομένως όμως μέσα στον πόλεμο που υπάρχει μέσα μου να ένιωθα τυχερή για όλα αυτά τα αυτονόητα που έχω και δεν τα έχουν όλοι...έχω την υγεία μου....αξία ανεκτίμητη...μου δόθηκε το δώρο να γίνω μάνα...και όχι απλά άλλη μια μάνα...έχω υγιή παιδιά....έχω αυτούς τους χαλεπούς καιρούς μια δουλειά...μια στέγη...ένα πιάτο φαϊ...πιστεύω ότι δεν έχω το δικαίωμα να μεμψιμοιρώ....να κλαίγομαι.....αλλά μπορώ ακόμα να ξαπλώνω και κάνοντας ανασκόπηση της κάθε μια μέρας που πέρασε και που στην τελική με οδηγεί στο τέλος ότι δεν έβλαψα κανένα...και αν το έκανα δεν το έκανα σκόπιμα...όλα αυτά είναι οι αξίες της ζωής....τίποτε άλλο...και όποιος τα έχει ...να νιώθει τυχερός ...του δωρίστηκαν...του χαρίστηκαν...τα πάλεψε.......