Η ΒΡΟΧΗ-ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΚΗ ΚΟΜΠΑΝΙΑ

Βροχή.......Κάθαρση, ηρεμία....γαλήνη......Μετά από κάθε μπόρα έρχεται η νηνεμία..Και τότε είναι που τη λατρεύεις πιο πολύ! Λατρεύω τις στιγμές που χαζεύω τη βροχή! Υπερλατρεύω το περπάτημα στη βροχή....Η εσωτερική κάθαρση σε όλο της το μεγαλείο!

ΩΡΕΣ ΝΥΧΤΕΡΙΝΕΣ.......

Ώρες περισυλλογής και ανασυγκρότησης...ποτέ δεν πίστεψα ότι είμαι καλή στα λόγια, αλλά πάντα πίστευα και πιστεύω ότι είμαι καλή σε ένα πράγμα...στο κλείσιμο σε εμένα...Ζηλεύω τα άτομα που είναι κοινωνικά, πάντα γελαστά και πάντα αισιόδοξα...εμένα πολύ απλά δε μου βγαίνει...Έχω όμωςκάτι άλλο....ότι και να με απασχολεί,πρέπει να πιάσω πάτο, και μετά να σηκωθώ 2 φορές πιο δυνατή...αλλά καλώς ή κακώς τα χρόνια περνάνε και ο χρόνος δε χαρίζει στις αντοχές και ανοχές...και το" σπάσιμο " όσο περνάνε τα χρόνια κρατάει ολοένα και πιο πολύ....Αφιερωμένο στο αποψινό μου " σπάσιμο"............

ΜΟΝΑΞΙΑ...

Πόσες φορές την επιζητούμε.....και όταν έρθει , η σιωπή που κουβαλάει μαζί της είναι τόσο δυνατή...Σε κάνει να μπεις μέσα στο είναι σου...βαθιά , πολύ βαθιά μέσα σου, όπου δεν έχει καταφέρει άνθρωπος κανένας να προχωρήσει.. Βάλσαμο ή τιμωρία είναι εκείνες τις στιγμές η μοναξιά; Κανένας δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα..πονάει πολύ να μπαίνεις μέσα στο είναι σου...να βλέπεις να λάθη σου...τους φόβους σου...τις ανησυχίες σου...Με κάνει καλύτερο άνθρωπο; Θέλω να πιστεύω ότι ναι....Μάλλον μακάρι να είναι έτσι....Μιλάς με εσένα για εσένα...Γυμνό το είναι σου στέκει εκεί μπροστά σου και σε κοιτάζει άλλοτε επικριτικά, άλλοτε με θυμό, άλλοτε με απελπισία, άλλοτε με απόγνωση και αν σταθείς και λίγο τυχερός, σου χαμογελάει και λίγο, μάλλον μειδιάζει και τότε είναι που παίρνεις ξανά δυνάμεις και σηκώνεις το κεφάλι να αντικρύσεις ξανά το φώς...Ένα φως που δεν έχει φύγει ποτέ, αλλά που πάντα όμως υπάρχει....