ΤΟ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟ...

Πόσες φορές την ημέρα δεν προγραμματίζουμε το αύριο....το μεθαύριο....τον επόμενο μήνα....Πόσες νύχτες δεν καθόμαστε να χαλαρώσουμε υποτίθεται και σκεφτόμαστε τα προβλήματα της καθημερινότητας....Νιώθουμε άτρωτοι...μικροί Θεοί....Ότι κρατάμε τη ζωή μας στα χέρια μας και την καθοδηγούμε εμείς...Στο κάτω κάτω της γραφής η ζωή μας είναι....Πόσες φορές έχουμε την ευκαιρία να πούμε ένα γλυκό λόγο στη μητέρα μας, στα παιδιά μας...στα αδέρφια μας...Και ποτέ δεν το κάνουμε...έχουμε το αύριο....το μεθαύριο.....ΚΑΙ ΤΟΤΕ......Ένα απλό τηλεφώνημα σου ισοπεδώνει τα πάντα....τον κόσμο σου, τη σιγουριά σου...σε κάνει να συνειδητοποιήσεις πόσο άτρωτος είσαι τελικά, πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δε θα είναι όπως πριν...Να σκεφτείς πόσο λεπτή είναι τελικά η κλωστή που μας συνδέει από τη ζωή στο θάνατο, από την υγεία στην ασθένεια.... Να κλαις για όλες εκείνες τις φορές που δεν είπες ένα απλό σ' αγαπώ ή που δεν χάρισες απλόχερα μια αγκαλιά ή ένα χαμόγελο.....Να περνάνε  από το μυαλό σου όλες οι στιγμές που έζησες με το συγκεκριμένο πρόσωπο στο παρελθόν...να σου φαίνονται λίγες και να προσπαθείς να θυμηθείς και άλλες και.......ΜΑΤΑΙΑ.......Αυτό ακριβώς είναι η ζωή μας ...μερικές στιγμές ................μετρημένες στιγμές....................................................... Η ΖΩΗ  ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ..............