Ξανά εδώ....

Ξανά εδώ με την..."ταξιδιάρα " μου ψυχή...Πόσο δύσκολο είναι αυτό το ταξίδι...πρέπει να περάσω από μαύρες σκέψεις, επώδυνες και επίπονες...Για να καταφέρει η ψυχή μου να ταξιδέψει, πρέπει να χαθώ και να χωθώ σε ένα δικό μου κόσμο, τον κόσμο της απομόνωσης....της σκέψης και της απόλυτης μοναξιάς...Εκείνες τις στιγμές δε σκέφτομαι ότι μπορεί το κλείσιμό μου αυτό να θεωρείται εγωιστική αντίδραση....Είναι αυτό που επιθυμώ να κάνω, και ευελπιστώ κάθε φορά ότι τα άτομα που είναι πραγματικά κοντά μου καταλαβαίνουν αυτή μου την ανάγκη...Δε θεωρώ εγωισμό να θέλει κάποιος να απομονωθεί σε ένα δικό του κόσμο...Δεν κατανοώ όμως τότε ότι κάποια άτομα θα ανησυχούν , για τον απλούστατο λόγο ότι έχω ΄φροντίσει και τους έχω ενημερώσει ότι έχω τις ώρες της απόλυτης απομόνωσης μου..... Πέρασα ξανά από αυτό το στάδιο, το οποίο κράτησε περισσότερο χρονικό διάστημα αυτή τη φορά...Ευελπιστώ ότι  το " ταξίδι Ψυχής και Αυτογνωσίας" μου πρόσφερε κάτι θετικό και αυτή τη φορά..Ότι τοποθέτησε το δικό του λιθαράκι μέσα μου..ότι με έκανε πιο ώριμη και συνειδητοποιημένη....