πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής μας.....Θεέ μου τι αμαρτίες πληρώνω; Ποιός είναι αυτός που μπορεί να καθορίσει με σιγουριά τον όρο αμαρτία ή τον όρο πληρώνω; Η ανάγκη του ανθρώπου να πιστεύει σε κάτι ανώτερο είναι και το μυστικό για τη δύναμη και την ελπίδα που αναγεννιέται μέσα του μέσα από μια δυσκολία...Κι εγώ ως κοινή θνητή , ναι, έχω κοιτάξει τον ουρανό και έχω μιλήσει νοερά....έχω αναρωτηθεί, παραπονεθεί κλάψει.....Εκεί σε αυτή την πολύ λεπτή κλωστή νοερής επικοινωνίας, γεννιέται η ελπίδα μου...εμφανίζεται η αντοχή μου...κατεβάζω το κεφάλι και κοιτάζω μπροστά και σε ένα ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων, κοιτάζω πάνω χαμογελώντας...Είναι το βουβό ευχαριστώ μου αυτό........