ΩΡΕΣ ΠΕΡΙΣΣΥΛΟΓΗΣ

Απορώ πολλές φορές με εμένα...Ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα κοινωνική, αλλά πάντα η ψυχή της παρέας...Πως συμβαδίζουν αυτά τα δύο, ποτέ δεν το κατάλαβα...Πάντα έγραφα αυτά που ένιωθα, αλλά τα έγραφα " χύμα" .....Σε σχολικά τετράδια και βιβλία, σε χαρτάκια, σε περιοδικά...Ποτέ οργανωμένα και με τάξη....Νιώθω ότι έχει χαθεί αυτό που είχα....Προσπαθώ και παλεύω μέσα στα προβλήματα της καθημερινότητας πλέον να αποδείξω ότι γεννιέσαι με κάποια πράγματα και όχι " γίνεσαι"....  Χαίρομαι που έμεινα η ίδια ρομαντική και ευαίσθητη Δέσποινα της εφηβείας μου...Αυτό το κράτησα και θα το κρατήσω όσο σκληρή και αν με κάνει η ίδια η ζωή και τα χρόνια που περνούν....Θα μείνω η ίδια ευαίσθητη και κλειστή Δέσποινα....Δε θέλω να αλλάξω...Και ευχαριστώ μέρα νύχτα το Θεό που με αξίωσε να γίνω μάνα...το μέγιστο δώρο που μπορεί να έχει ο άνθρωπος..............